سینمای مستقل؛ ضامن سلامتی فرهنگی یک جامعه ‏

امید وفایی در گفت‌وگو با ایسنا، افزود: بر این اساس دولت ها و هنرمندان در دو سویه متفاوت سعی در بیشترین تأثیرگذاری اجتماعی را دارند و گاه ذات جنگ های بین دولت ها و حکومت ها امروز با صدور فرهنگ از طریق رسانه به ویژه سینما، جایگاهی مهمتر از یورش های فیزیک و ادوات جنگی دارد.

وی ادامه داد: در حوزه سینما و مشکلات پیش رو به ویژه در سینمای ایران اگر بخواهیم حرف بزنیم باید توجه داشته باشیم از کدام سینما صحبت می کنیم؛ سینمای وابسته دولتی یا سینمای مستقل؟

مسئول انجمن سینمای جوانان ملایر اظهار کرد: سینمای متصل به بدنه دولت و وابسته به سیستم، بنا به دلایل اقتصادی وابسته به دولت و صدور انواع وام و بودجه های بدون برگشت طبیعتاً هیچ‌گاه مشکل جدی ندارد و در حوزه تولید همیشه فیلم هایی از این دسته وجود داشته و دارد. حتی اگر فیلمی در این حوزه نفروشد یا توجیه اقتصادی نداشته باشد، به رشد خود ادامه می دهد چراکه نیاز و مشکلات آن به شکلی سیستماتیک حل می شود.

وی خاطرنشان کرد: در حوزه تولید محتوا، نه تمامی فیلم ها اما اکثراً آنها به خاطر داشتن امنیت اقتصادی هر گونه کم کاری و بی سوادی در حوزه تکنیک سینما را توجیه کرده و لزومی بر پاسخگویی نیست، در اصل به گونه ای هدف وسیله را توجیه می کند و این چالش در چنین سینمایی یک از مشکلات پیش روی صنعت سینماست.

وفایی توضیح داد: در اصل چالش های پیش روی سینما در حوزه سینمای سیستماتیک و دولتی، به شدت با مناسبات اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جامعه قابل تغییر است و این همزیستی مسالمت آمیز میان سینمای سیستماتیک با تغییرات دولتی و اجتماعی، راز ماندگاری او و دوری از مشکلات اساسی اقتصادی و نظارتی است.

وی افزود: در نهایت مشکلات سینمای دولتی را شاید بیشتر در جذب مخاطب و فروش پایین و عناصری از این دست می توان یافت که به علت حاشیه امنیت مالی، مشکل خاصی ندارند اما در حوزه سینمای مستقل ایران که وام دار فرهنگی و حتی جریان ساز است، مشکلات فراوان بوده و هست؛ از عدم بودجه تا جلوگیری از پخش فیلم ها در سینماهای مختلف یا محدودیت ها زمان نمایش و تعداد سانس های سینما تا لغو مجوز و شرایط ممیزی و حتی تفسیرهای نابه‌جا در حوزه سیاست صدمات زیادی را به فیلم های تولیدی این حوزه وارد کرده است.

وفایی ادامه داد: بدیهی است سینمای مستقل با تغییر دولت ها متحمل لطمات سنگینی می شود چراکه سینمای مستقل سعی دارد با نگاه به دغدغه های جامعه که گاهی با نگاهی انتقادی همراه است، مشکلات به وجود آمده در اجتماع دارد را ترمیم کند و اینکه تاحدود زیادی بازتاب واقعیات اجتماعی و فرهنگی جامعه زیستی موجود در آن است.

مسئول انجمن سینمای جوانان ملایر بیان کرد: از سویی سینمای مستقل متأسفانه برای تأمین منابع مالی سالم مجبور است در چرخه تولید بدون کمک از سازمان های دولتی خود را سرپا نگه دارد که امری بس دشوار و سخت است البته شاید همین امر راز ماندگاری سینمای مستقل به شمار می رود.

وی خاطرنشان کرد: در طول تاریخ، سینمای ایران مسیر حیات خود را بدون وابستگی احیا کرده، هر چند برای سینمای مستقل تبعات سنگینی دارد و این امر در شرایط امروز و بعد از بحران کرونا و رکود اقتصادی در این حوزه بسیار سخت و مشکل شده است.

این مدرس دانشگاه مطرح کرد: جریانات مستقل سینمایی همیشه با تغییر دولت ها ممکن است بیشترین صدمه را بینند اما واقعیت انکارناپذیر این است که تاریخ سینمای ملی ارتباط مستقیمی با سینمای مستقل دارد چراکه سینمای مستقل بدون وابستگی، واکاوی درست و مستقیم جریانات اجتماعی در حوزه فرهنگ جامعه را با خود یدک می کشد.

وی تصریح کرد: واقعیت امر این است که نبض تپنده سینمای ملی در دستان سینماگران سینمای مستقل است، چینش و خوانش تاریخی از سیر تحول سینما در دولت ها و حاکمیت های متفاوت از قبل از انقلاب تا به امروز نشان داده است که سینمای مستقل به علت عدم وابستگی به بودجه های دولتی و با نگاهی به اندوخته های اندیشمندانه خود و به ویژه حوزه دانش هنری سینما و صنعت توانسته است به دور از جریانات تحمیلی در این حوزه ذات سینما را در حوزه فرهنگ بومی منطقه و نگاه اجتماعی و دغدغه های واقعی اصالت خود را حفظ کند.

وفایی با اشاره به اینکه سینمای مستقل بعد از انقلاب  همسو با دغدغه های اجتماعی و به دور از نگاه های ایدلوئوژی افراطی باعث درخشش سینمای ایران و فرهنگ ایرانی در داخل و آن سوی آب ها شد، افزود: به جرأت می توان گفت هنور بهترین آثار دغدغه مند اجتماعی و هر ژانری از دفاع مقدس گرفته تا سینمای معناگرا را می توان در همین حوزه فیلم های سینمای مستقل یافت، همین امر بیش از پیش ما را وامی دارد تا اهمیت سینمای مستقل را در حوزه ترمیم آسیب های اجتماعی و جریان سازی در فرهنگ سالم را بیشتر درک کنیم.

وی در پایان گفت: این سینما به راستی توانسته است در فراز نشیب های تاریخی مسیرش را زنده نگه دارد و بیشترین تأثیر فرهنگی را در ارکان جامعه در حوزه های مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی به وجود بیاورد، در واقع می توان اذعان داشت سلامت فرهنگی یک جامعه به عیار زنده ماندن سینمای مستقل آن کشور است.

انتهای پیام