صلح با خویشتن، کلید رهایی بشر امروز از مشکلات اجتماعی

به گزارش پایگاه خبری آموزشگاه رسانه، آئین رونمایی از رمان رهایی نوشته نرگس بدیعیان روز گذشته، ۲۹ آذر ماه با حضور امیرعباس تقی پور مدیر مسئول نشر سیمای شرق، علی اصغر محکی مدرس دانشگاه و شهرام گیل آبادی مدیرعامل خانه تئاتر و جمعی دیگر از فرهیختگان حوزه ارتباطات، ادبیات و هنر در خانه فرهنگ و هنر گویا برگزار شد.

امیر عباس تقی‌پور، مدیر انتشارات سیمای شرق گفت: از ویژگی‌های خوب ساختاری کتاب «رهایی» که بگذریم، محتوای آن نیز ما را به سمت دنیای جدیدی رهنمود می‌کند. دنیایی که در آن صلح با خویشتن برقرار است. صلحی که در نهایت به صلح با جهان بیرون از خودش، می‌انجامد.

وی ضمن تبریک به نویسنده اثر، به‌دلیل قلمی شیوا، بر لزوم الگوسازی در جامعه تاکید کرد و گفت: با توجه به واپس زدگی‌های اجتماعی متعددی که این روزها گریبانگیر جامعه ما شده است من توصیه می‌کنم جوانانی مانند نرگس بدیعیان به‌عنوان الگو به جامعه معرفی شوند.

شهرام گیل آبادی نیز، در آئین رونمایی، با بیان اینکه، یک پرسش می‌تواند، انسان را به جایی برساند که منجر به تولید اثری فاخر شود، گفت: در رمان “رهایی” یک پرسش نگارنده را به جایی می‌رساند که درون خود را واکاوی کند و در این واکاوی برخی اوقات نکاتی را به اشتراک می‌گذارد که در مسیر طرح پرسش به رهیافتی چون کشف منجر شود.

مدیر عامل خانه تئاتر، با اشاره به اینکه، نویسنده در کتاب «رهایی» سعی دارد، دغدغه‌هایش را در کنار آرمان‌هایش، بروز دهد، خاطر نشان کرد: در واقع تپش معنایی تحقق این رؤیا یک آرمان است که در حال حاضر، این آرمان به عنوان این کتاب در دست ماست.

وی با بیان اینکه سوالات بسیاری در این اثر وجود دارد که بعضاً سوال مشترک خیلی از ماست، اذعان کرد: نویسنده در این اثر، ۱۷ سوال پی در پی که دارای یک ماهیت است را در هستی وجودی کتاب خود مطرح می‌کند و من توانستم این سوالات را، از دل کتاب بیرون بیاورم. در نهایت این سیر ایجاد شده ما را به یک نقطه می‌رساند و آن نیز اولین نقطه تولد ارتباط، است.

گیل آبادی با بیان اینکه، نویسندگان باید در پی کشف نقطه استراتژیک تازه‌ای باشند که این رشد و بالندگی را بتوانیم در آثار هنری شأن ببینیم، اذعان کرد: هیچ اثر هنری به بلوغ نمی‌رسد مگر اینکه این نقطه درست شناسایی شده باشد. شناسایی این نقطه به منزله این نیست که یک اثر درست حرکت می‌کند زیرا حرکت کردن یک نقطه، شناختی به شمار می‌رود.

وی با تاکید اینکه، شهامتی که انسان برای حرکت کردن پیدا می‌کند، بسیار حائز اهمیت است، خاطر نشان کرد: اگر درو دیوار این نگارخانه پر از آثار هنری است به این دلیل نیست که یک اثر هنری بلوغ یک دوره‌ای از یک هنرمند است و اوج و قله کار اوست بلکه به منزله این است که از نقطه‌ای عبور کرده که در سیر خود دوست دارد این اثر را با مخاطبان خود به اشتراک بگذارد.

علی اصغر محکی در آئین رونمایی، با بیان اینکه دال مرکزی کتاب، کلید واژه «رهایی» است، گفت: انسان گرفتار چهار زندان است، زندان اول طبیعت است که ما را بر اساس قوانین خودش می‌سازد. انسان دارای اراده انتخاب، می‌تواند خلق کند، بیندیشد و بسازد. زندان دوم تاریخ است، یعنی دنباله جریانات گذشته. تاریخ روی ما و ماهیت ما اثر می‌گذارد. سوم، زندان جامعه و نظام اجتماعی است. روابط طبقاتی و اقتصاد روی ما اثر می‌گذارد. چهارم، زندان خویشتن است، که انسان‌های آزاد را در خود زندانی می‌کند.

این مدرس و پژوهشگر علوم ارتباطات با بیان اینکه انسان با کمک علوم طبیعی، برای رهایی از زندان اول، که طبیعت است تلاش می‌کند، افزود: وقتی با هواپیما پرواز می‌کنیم، از زندان طبیعت آزاد شده‌ایم، چرا که به انسان امکان پرواز و طی طریق با سرعت در مسافت‌های طولانی را داده است.

وی ادامه داد: زندان‌های دوم و سوم، یعنی تاریخ و جامعه را، می‌توان با نگاه فلسفی به گذشته و کشف قوانین تاریخی و نگاه علمی به قانونمندی‌های اجتماعی، در مسیر وسعت دید و رهایی از جبر رویداد مدارانه و رسیدن به فرایندهای آینده ساز جهت داد. در واقع در گذشته نماند بلکه از آن برای ساختن آینده، راه و مسیر ساخت. اما بزرگترین زندان انسان، زندان نفس و دلبستگی ها و تعلقات خاطر است که جلوه و نمود آن در فرهنگ و اخلاق متجلی می‌شود. برای رهایی از زندان خویشتن، صرفاً توسل به علم و عقلانیت راهگشا نیست. از این زندان با خداباوری خالصانه، عشق، انسانیت، ایثار، محبت، دیگر خواهی، رشد فضائل اخلاقی و معاد باوری می‌توان آزاد شد

محکی با بیان اینکه ارجاعات مربوط به این دیدگاه را می‌توان در لابلای کل متن کتاب یافت، اظهار کرد: عمر و زندگی، فرصت تلاش برای رهایی را در اختیار انسان‌ها قرار داده است، اما موانعی همچون ترس‌ها، تردیدها و قضاوت‌ها، سد راه جدی انسان برای رهایی هستند.

از دید نویسنده کتاب، جاده زندگی هر انسان، سرشار از فراز و نشیب‌ها است. این پستی‌ها و بلندی‌ها، طرح‌واره‌ای الهی هستند تا انسان ره توشه گیرد و راه رهایی را بیابد. خانم بدیعیان تاکید دارد در فرصت کوتاه زندگی، باید دست از فرار برداشت و با ترس‌ها و تردیدها روبرو شد و تاخیرها را رها کرد و در راهی گام برداشت که به صلح درونی و سپس زنجیره عشق بیرونی در جهان می‌رسد.

وی اذعان کرد: جملات پایانی مقدمه کتاب، در واقع چکیده همه آن چیزی است که مؤلف کتاب در تمام روایت کتاب می‌خواهد آن را نشان دهد: «دریافتم هیچکس در هیچ کجای این جهان بزرگ، کامل و بی عیب آفریده نشده است. اینکه بتوانیم خودمان و دیگری را از این دریچه ببینیم و حقیقت را بپذیریم، به بزرگترین و اصلی‌ترین راز خوشبختی رسیده‌ایم. من سعی کردم این کتاب به منزله نوری باشد تا به وسیله آن، اتاق تاریک ترس، تردیدها و اندوه، صاحب روشنایی هر چند کوچک شود.

در ادامه مراسم هم چنین، نویسنده این اثر ضمن معرفی کتاب، با اشاره به مشکلات انسان‌ها در جوامع امروزی و بروز عینی خشونت عاطفی و رفتاری گفت: صلحی درونی حلقه مفقوده انسان امروزی است که باید برای تحقق آن اقدامی جدی از سوی هر فرد در جامعه صورت گیرد.

نرگس بدیعیان “رمان رهایی” را برای خود همچون چراغی برشمرد که راه مواجه با ترس‌ها و تردیدهایش را روشن کرده است.

وی تصریح کرد: فرار از ترس‌هایمان، فرصت زندگی را از ما می‌گیرد، از این رو مواجه شدن با آن را باید بر فرار ترجیح دهیم تا آرامش بر زندگی‌هایمان حاکم شود.