پیام‌های موسوی بجنوردی و مسجدجامعی برای درگذشت دعایی
رئیس و قائم‌مقام مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی در پیام‌هایی جداگانه درگذشت سیدمحمود دعایی، مدیرمسئول روزنامه اطلاعات را تسلیت گفتند.
به گزارش پایگاه خبری آموزشگاه رسانه به نقل از مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، در متن کاظم موسوی بجنوردی، رئیس مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی آمده است: «رحلت یار دیرین امام و رهبری، مبارز مجاهد، مدیر مطبوعاتی پیشکسوت؛ حضرت حجت‌الاسلام‌والمسلمین مرحوم آقای سیّدمحمود دعایی را که بیش از نیم‌قرن در راه عدالت و آزادی و استبدادستیزی کوشید و پویید، به محضر حضرت صاحب‌الامر(عج)، مقام معظم رهبری، ملّت شریف ایران و خانوادۀ آن دوست عزیز ازدست‌رفته که فقدانش غمی جانکاه است، تسلیت عرض می‌کنم و از خداوند متعال برای همه بازماندگان اجر و شکیبایی و برای آن فرهیختۀ فرزانه علوّ درجات را مسألت دارم.»
همچنین احمد مسجدجامعی، قائم مقام مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی درگذشت محمود دعایی را تسلیت گفت. در متن این پیام آمده است: «قدیمی‌ترین مدیر فرهنگی رسانه‌ای کشور حجت‌الاسلام سیّدمحمود دعایی درگذشت. او از پیشگامان نهضت امام خمینی بود و از آغاز کار با ایشان همراه و هم‌پیمان شد و تا پایان عمر بر این عهد استوار ماند. پایداری او در این راه چه در زمان زندگی مرحوم امام و چه پس از آن همواره پیدا بود.
در کمتر محفل و مجلسی بود که او سخن بگوید و با بیانی شیرین یادی از امام نکند و نکته‌ای یا خاطره‌ای نگوید.
روحیه خضوع در او بارز بود و ندیدم در صف اوّل مجلسی نشسته باشد؛ با اهل فرهنگ و هنر بسی مهربان بود و در حیات و ممات از همراهیِ آن‌ها کناره نمی‌گرفت. در روزنامه وزین اطلاعات جایی برای گروه‌های گوناگون وجود داشت و نوشته‌ها و گفته‌ها و بزرگداشت‌ها و یادداشت‌های آن‌ها چاپ می‌شد. چراکه او وجه فرهنگی انقلاب را نمایندگی می‌کرد و جایگاه فرهنگی‌اش بارزتر از وجوه دیگرش بود. ایشان در بین عموم اصحاب فرهنگ و هنر و رسانه به کرامت و رحمت و بزرگ‌منشی شناخته می‌شد.
استواری‌اش در مواضع سیاسی جز درایتِ ناشی از نوعی شجاعتِ همراه با متانت و آرامش بود. نه با بادها از جا می‌جنبید و نه در ابراز مواضعش فریادهای بلند می‌کشید؛ حتی در شرایط دشوار به شخصیت‌هایی که از مناسبات قدرت کنار گذاشته می‌شدند، بی‌اعتنایی و در حق آن‌ها کوتاهی نمی‌کرد و گاه احترام او به ایشان بیشتر بروز می‌کرد.
او چندین دوره نماینده مردم پایتخت در مجلس شورای اسلامی شد که نشان از اعتماد عمومی به مشی و منش ایشان بوده است. حتی مخالفان منصف هم در حق او بد نمی‌گفتند. خود او هم به شیوه‌ای زیست و رفتار می‌کرد که یاد و خاطره امام را مخدوش نکند.
منزل مسکونی او در شهرآرا بود؛ نه در برج‌ها و ویلاهای آن‌چنانی. یک نیمه شعبان، با گروه تهران‌گردی به خانه ایشان رفتیم، آن‌چنان ساده و صمیمی برخورد کرد که خاطره‌ای ماندگار در ذهن حاضران به جا گذاشت. از اتفاق گروهی از همسایگان و اهل محل که از آمدوشد ما باخبر شدند نیز به دیدارش آمدند و حدود سی‌نفر در اتاق‌های خانه دوطبقه او تقسیم شدیم و صبحانه‌ای که به‌دست همسر، فرزندان، عروس‌ها و داماد او در منزل تهیه شده بود، خوردیم. آقای دعایی در پایان جدی و صمیمانه از همه میهمانان خوانده و ناخوانده دعوت کرد که در هر نیمه شعبان در همین‌جا میزبان ما باشند.
ایشان در روز ١۵ خرداد درگذشت. این شاید ناشی از صفای باطن و پیوستگی روحی و معنوی او و مرادش مرحوم امام باشد. خدایش رحمت کند.»
انتهای پیام
منبع:خبرگزاری ایسنا
