نخستین گزارش زنده

به گزارش پایگاه خبری آموزشگاه رسانه، روزنامه اعتماد نوشت: «رادیو تا مدتی پس از جنگ اول جهانی، نه رسانه‌ای برای عرضه محتوای صوتی که ابزاری برای ارتباط دوطرفه بود و بیشتر در حمل‌ونقل دریایی و نیز سازمان‌های نظامی به کار می‌رفت. اما این ابزار ارتباطی، به قول هری دیویس (از مدیران شرکت الکتریکی وستینگهاوس) ابتکاری با امکانات نامحدود بود و می‌توانست بسیار بیشتر در خدمت جامعه قرار بگیرد.

شرکت آنها سال ۱۹۲۰ اولین ایستگاه رادیویی را در ایالات متحده ثبت کرد و مجوز رسمی فعالیت رسانه‌ای از طریق این ابزار جدید را گرفت. آنان حدود شش ماه بعد با پخش زنده گزارش رویدادهای ورزشی، ظرفیت رادیو را برای تبدیل‌شدن به رسانه‌ای فراگیر محک زدند. نخستین رقابتی که پوشش دادند مسابقه بوکس بین جانی رِی و جانی داندی بود که یازدهم آوریل ۱۹۲۱ در پیتسبورگ برگزار می‌شد. فلورنت گیبسون، دبیر بخش ورزشی روزنامه پیتسبورگ دیلی‌پست این رقابت را – که در راند دهم با پیروزی دنی ری به پایان رسید – گزارش کرد و از این‌ رو این روزنامه‌نگار آمریکایی نخستین کسی شد که رقابتی ورزشی را همزمان با برگزاری‌اش برای انبوهی از مخاطبان بیرون از ورزشگاه گزارش می‌کرد. جالب این که او و همکارانش برای درگیرکردن هر چه بیشتر شنوندگان با روند مسابقه، صدای تماشاگران حاضر در ورزشگاه را حذف نکرده و کوشیدند تا تشویق‌ها و حتی توهین‌های آنان همراه با صدای گزارشگر به گوش شنونده برسد. حتی گزارشگر که با هیجان، جزییات مسابقه را گزارش می‌کرد، گاهی برای چند لحظه ساکت می‌ماند تا فقط صدای حاضران در ورزشگاه از رادیو پخش شود.

به این ترتیب رادیو برای عموم مردم این امکان را ایجاد کرد تا رقابتی که شرایط تماشای از نزدیک آن را نداشتند – البته باواسطه – پیگیری کنند و از روند و نتیجه رویدادی ورزشی، همزمان با برگزاری این رویداد مطلع شوند. تجربه موفق در پخش زنده مسابقه بین جانی ری و جانی داندی، بعدتر با گزارش‌های دیگری از ورزش بوکس تداوم یافت و سپس رشته‌های ورزشی دیگر مثل بسکتبال و بیسبال هم را نیز زیر پوشش خود گرفت. رفته‌رفته پخش زنده مسابقات مهم ورزشی به برنامه عادی و معمول رادیو تبدیل شد و در فهرست دلایل جذابیت این رسانه نوظهور جای گرفت. البته ناگفته نماند که رادیو تا اوایل دهه ۱۹۳۰ هنوز کالایی لوکس بود و بیشتر خریداران آن به طبقات بالای جوامع ثروتمند محدود می‌شدند. در گذر از آن دهه بود که رادیو به تعداد بیشتر و قیمت کمتر در بازار عرضه شد و از انحصار ثروتمندان بیرون رفت. از آن پس نه فقط طبقات متوسط که حتی بسیاری از فقرا هم – با صرفه‌جویی و چشم‌پوشی از هزینه‌های ضروری – آن را می‌خریدند.

اریک هابسبام در کتاب «عصر نهایت‌ها» تولید انبوه رادیو و فراگیری آن را یکی از مهم‌ترین تغییرات اجتماعی قرن بیستم می‌بیند و می‌نویسد: «رادیو زندگی تهیدستان و به‌ویژه زنان تهیدست خانه‌نشین را به گونه‌ای بی‌سابقه دگرگون کرد. رادیو، جهان را به اتاق آنها آورد و از این پس تنهاترین آدم‌ها نیز هرگز تنها نبودند و کل گستره آن چیزی که می‌توانست گفته شود، خوانده یا نواخته شود یا به صوت درآید، اکنون در دسترس‌شان بود.»

همچنین رادیو نظم و عرصه عمومی خاص خودش را هم ایجاد کرد و «برای نخستین‌ بار در تاریخ، مردمی که همدیگر را نمی‌شناختند، می‌دانستند که هر کدام شب قبل چه چیزی احتمالا شنیده است.»

انتهای پیام