تعریف و مفهوم ارتباط

واژه ارتباط اندیشه لاتین communis به معنای اشتراک گرفته شده است.
این کلمه در زبان فارسی به صورت مصدر عربی باب افتعال به کار می رود که در لغت به معنای پیوند دادن و
ربط دادن و به صورت اسم مصدر به معنای بستگی، پیوند، پیوستگی و رابطه کاربرد دارد.
ادوین امری در کتاب مقدمه ای بر ارتباط جمعی، ارتباط را چنین تعریف می کند:” ارتباط عبارت است از فن انتقال
اطلاعات و افکار و رفتارهای انسانی از یک شخص به شخص دیگر.”
5
دنیس لانگلی و میشل شین ارتباط را چنین تعریف می کنند: ” ارتباط عبارت است از فراگرد انتقال اطلاعات با
وسایل ارتباطی گوناگون از یک نقطه، یک شخص یا یک دستگاه به دیگری.”
چارلز کولی در سال 1191 در کتاب معروف خود به نام سازمان اجتماعی ارتباط را چنین تعریف کده است:
“ارتباط مکانیسمی است که روابط انسانی براساس و به وسیله آن به وجود می آید و تمام مظاهر فکری و وسایل
انتقال و حفظ در مکان و زمان بر پایه آن توسعه پیدا می کند. ارتباط حالات چهره، رفتارها، حرکات، طنین صدا،
کلمات، نوشته ها، چاپ راه آهن، تلگراف، تلفن و تمام وسایلی که اخیراً در راه غلبه بر مکان و زمان ساخته شده
اند، همه را در بر می گیرد.”
بنابراین می توان نتیجه گرفت : ارتباط عبارت است از فرایندی که طی آن پیامی از سوی فرستنده به
گیرنده منتقل می شود. که به طور کلی عناصر یک ارتباط ساده عبارت اند از: فرستنده، پیام، مجرا یا
کانال، گیرنده و بازخورد.