"آیلاند"، خطر بزرگی که همه ما را تهدید می‌کند!

در روزهای اخیر و به دنبال تعطیلی مدارس به دلیل شیوع کرونا و آموزش مجازی دانش آموزان خانم معلمی که سن و سالی هم از او گذشته و از سر اجبار کرونا، ناچار شده تدریس را آنلاین انجام دهد در تلفظ این واژه دچار خطا می شود و چند باری از واژه “آیلاند” استفاده می کند. 

همین موضوع سوژه فضای مجازی می شود تا حدی که شنیده می شود خانم معلم، از این اتفاقات سرخورده و افسرده شده و کنج عزلت گزیده است.

در خصوص این ماجرا چند نکته به ذهنم رسید که لازم بود گفته شود:
اول: خانم معلمی تلفظ صحیح یک واژه انگلیسی را نمی دانسته؛ این اشتباه در تلفظ نه قرار است مسیر زندگی کسی را تغییر دهد و نه آسیبی به جامعه می رساند پس تمسخر و سوژه کردن این موضوع، کار درستی نیست. آبرو و اعتبار یک بانوی معلم دلسوز را نباید اینگونه بازیچه ساخت. 

دوم: برخی از مسئولان و یا حتی مردم عادی و اقشار مختلف خطاهای بسیار بزرگتری دارند و بر زندگی میلیون ها انسان با تصمیمات شان اثر منفی می گذارند اما چون این اشتباهات گاها ملموس و دیدنی نیست و یا رسانه ای نمی شود از مهلکه تمسخر و توهین جان به در می برند. شاید اگر به جای دیدن خطای تلفظ واژه یک معلم، خطاهای بزرگ این افراد را می دیدیم و به نقد می کشیدیم وضعیت مان اینگونه نبود!

سوم: بسیاری از نسل های گذشته ما، با فضای امروز جامعه بیگانه اند و همین هم، شکاف میان نسل ها را بیش از گذشته کرده است. بارها پیش آمده که فرزندان ما در خانه، به خاطر عدم اشراف مان به دنیای تکنولوژیک و مدرن امروز، دست مان انداخته اند. چه بخواهیم چه نخواهیم باید خود را به اطلاعات و ابزار ارتباطی روز مجهز کنیم وگرنه این خانم معلم روستایی، تنها قربانی تمسخر نخواهد بود همه ما از سوی نسل جدید در معرض خطر تحقیر و تمسخر هستیم.

چهارم: اینکه بسیاری از مدیران پا به سن گذاشته کشور، محبوبیتی در میان نسل جوان و نوجوان ندارند و مدام سوژه جوک های فضای مجازی اند نشان می دهد فاصله بسیاری، میان نسل جدید و قدیم کشور وجود دارد که اصلا حرف های یکدیگر را نمی فهمند. مسئول پا به سن گذاشته قدرت تصمیم گیری دارد و بر پایه شناخت حداقلی اش از جامعه تصمیم می گیرد و جوان و نوجوان هم در حد توان، دهن کجی می کند. ادامه این عدم درک متقابل، قطعا تبعات وخیمی خواهد داشت.

نوجوانان و جوانان، نسل قدیم را درک نمی کنند چرا که هیچ وجه مشترکی میان خود و آنان نمی یابند. به همین خاطر است که مدیران پیر و ناآشنا به الزامات دنیای امروز، فاقد محبوبیت و وزرای جوانی چون آذری جهرمی به یمن حضور در فضای مجازی و استفاده از ادبیات نسل جدید، مقبول ترند. 

فاجعه بزرگ تر اما آنجاست که بسیاری از مدیران میانسال کشور هم با فضای امروز جامعه بیگانه اند و از داشتن یک پست الکترونیک و یا صفحه شخصی عاجز… تصور کنید مدیری که پس از ۲۰ سال مدیریت، هنوز تلفظ واژه های فارسی را بلد نیست و یا نماینده ای که قرار است برای یک کشور تصمیم بگیرد و از پس تلفظ نام یک معاهده بین المللی برنمی آید. 

پنجم: رفتاری که با بانوی معلم شد غیر اخلاقی است و باید نکوهش شود تا تکرار نشود اما همه ما باید کمی خود را به عصر جدید نزدیک تر کنیم. هماهنگ نبودن با دنیای جدید، نه تنها در جامعه، که در خانه هم ما را با فرزندان مان به بن بست می کشاند.

ما محکوم به بیشتر دانستن هستیم وگرنه نفی و انکار و دهن کجی و تمسخر نسل جدید، کمترین اتفاقی است که در انتظارمان است.

*مصطفی ارجمند (روزنامه نگار و فعال مدنی)

انتهای پیام